به کار بردن القاب زشت و توهین آمیز
... وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإیمانِ وَ مَنْ لَمْ یَتُبْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ (11) حجرات
و یکدیگر را با لقب های ناپسند صدا نزنید؛ بد نشانه و علامتی است این که انسانی را پس از ایمان آوردنش به لقب زشت علامت گذاری کنند و کسانی که { از این امور ناهنجار و زشت } توبه نکنند ستمکارند.
توضیح : در بخش پایانی آیه ی قبل، به یکی از گناهان هم ریشه با تمسخر؛ یعنی صدا زدن افراد با لقب های ناپسند اشاره شده است. متاسفانه این خصلت زشت در برخی مسلمانان رواج دارد که بر یکدیگر القاب یا صفات ناپسند قرار داده و گاه به خاطر مزاح یا خنداندن دیگران، آنان را با آن صفت و لقب می خوانند. این گونه افراد، با کنار گذاشتن معیارهای عقلی و دینی، با انواع طنز و لودگی، گاه گویش اقوام را به سخره گرفته و گاه مردم یک شهر یا منطقه را با القابی زشت و ناشایست تحقیر می نمایند. قرآن چنین عملی را مصداق بارز ظلم و ستم خوانده است.
حدیث : پیامبر اعظم (ص) : سه چیز است که دوستی انسان را با برادر مسلمانش صفا می دهد: همیشه با خوشرویی با او برخورد کند، هرگاه در مجلسی با او بنشیند برایش جا باز کند، به آن اسم و نامی که بیش تر آن را دوست دارد او را بخواند و صدا کند. اصول کافی ج2 ص643 ح 3 .
